انقلاب فرهنگی چین

 

 

نام کتاب: انقلاب فرهنگی چین

نویسنده: دیوید پیتروزا

مترجم: مهدی حقیقت خواه 

انتشارات: ققنوس

 

این کتاب مختصر و مصور در عین سادگی و اختصار خواننده را با هشتاد سال از تاریخ چین آشنا می‌کند. در سال ۱۹۱۱ دودمان چینگ (خاندان سلطنتی چین) سرنگون می‌گردد و ملی‌گراها حکومت چین را به‌دست می‌گیرند. 

 

در سال ۱۹۲۱ حزب کمونیست در چین تشکیل می‌شود و مائوی جوان نیز یکی از موسسان آن است. ظرف سه دهه که بخشی از آن مصادف با جنگ جهانی بود حاکمیت چین به دست کمونیست‌ها می‌افتد و مائو تسه تونگ میان‌سال تبدیل به رهبری کاریزماتیک می‌شود.

 

پس از به قدرت رسیدن، استبداد مائو شکوفا می‌شود.  تمایل درونی مائو به «کیش شخصیت» (به قول فروید توتمیسم) از یک سو و مدح و ثنای دائمی وی از سوی افراد متملق یا وابسته از سوی دیگر باعث شد که مائو محور اصلی آئینی شود که گرچه خود را به کمونیسم منتسب می‌کرد اما هیچ شباهتی به افکار بنیانگذاران اصلی مارکسیسم کمونیسم نداشت!

 

به زودی کتاب سرخ مائو (خلاصه‌ای از رهنمودهای او) تبدیل به یک کتاب مقدس شد و قاب عکس او در تمام ادارات حتی منازل نصب شد.

 

آنگاه مائو به حذف رقبای سابقش همت گماشت. هر کس که رقیبی بالقوه برای او محسوب می‌شد گرفتار «حذف سیاسی» و حتی «حذف فیزیکی» می‌شد که «لیوشائوچی» و سپس «لین پیائو» دو نفر از آنها بودند.

 

همچنین مائو با به راه انداختن «انقلاب فرهنگی» و بسیج گروه‌های خشن شبه نظامی به نام «گاردهای سرخ» هر گونه دگر اندیشی و سبک متفاوت زندگی را سرکوب می‌کرد.

 

گر چه چینی‌ها خیلی با ما متفاوتند. چه از حیث تاریخ و جغرافیا، چه از حیث فرهنگ و زبان و چه حتی از حیث نژاد و ژنتیک، اما خواندن این کتاب نشان می‌دهد که آدم‌های متفاوت هم گاهی خیلی به‌هم شبیه می‌شوند! خواندن این کتاب را به دوستانم پیشنهاد می‌کنم.

 

دکتر محمدرضا سرگلزایی – روان‌پزشک

 

مطالب مرتبط 

• مائو تسه‌تونگ
• هیروهیتو
• ضریب هوش و ساختار سیاسی