بایکوت تلویزیون لهستان

چشم تاریخ: بایکوت تلویزیون لهستان

«جنبش همبستگی لهستان» در آگوست ۱۹۸۰ با «اعتصاب کارگران کشتی‌سازی» در «گدانسک» لهستان ظهورکرد و رژیم دیکتاتوری را که از پایان جنگ جهانی دوم بر لهستان حکومت‌ می‌کرد، به‌وحشت انداخت.

در  ۱۳ دسامبر ۱۹۸۱ مقامات حزب حاکم تانک‌ها را به خیابان آوردند تا جنبش همبستگی را یک‌بار و برای همیشه سرکوب‌کنند. صدها نفر بازداشت و ده‌ها نفر کشته‌شدند.

به‌رغم حضور تانک‌ها در خیابان و بازداشت‌های متعدد، لهستانی‌ها اعتراضاتی را علیه ممنوعیت جنبش همبستگی سازمان‌دهی کردند. از جمله این اعتراضات، «بایکوت‌کردن» اخبار فرمایشی تلویزیون دولتی بود.

بایکوت‌کردن خبر تلویزیون به‌تنهایی نمی‌توانست برای دولت اسباب شرمساری شود. برای این‌که کسی نمی‌توانست میزان استقبال مردم از این بایکوت را نشان‌دهد.

مردم شهرهای کوچک راهی برای آن پیداکردند؛ از پنجم فوریه ۱۹۸۲ هر شب ساکنین شهر «سویدنیک» در شرق لهستان اقدام به پیاده‌روی می‌کردند؛ هم‌زمان با نیم‌ساعت برنامه خبر تلویزیون، خیابان‌های شهر مملو از مردمی بود که به پیاده‌روی، گفتگو و غذا‌خوردن مشغول بودند.

بعضی تلویزیون‌های خاموش خود را پشت پنجره، رو‌به خیابان می‌گذاشتند و عده‌ای دیگر یک‌قدم جلوتر رفته، تلویزیون خود را روی کالسکه یا فرغون می‌گذاشتند و با خود به پیاده‌روی شبانه می‌آوردند.

تاکتیک «قدم‌زدن با تلویزیون» به بقیه شهرها نیز سرایت‌ و حکومت را بیش‌از‌پیش خشمگین‌کرد، ولی در عین‌حال، حکومت برای مقابله با آن احساس ناتوانی می‌کرد زیرا پیاده‌روی با تلویزیون جرم نبود و جزو اعمال خلاف قانون اعلام نشده‌بود!

حکومت سرانجام، عبور و مرور بین ساعت هفت تا ده شب را ممنوع‌ کرد و اهالی سویدنیک را وادار کرد که یا هنگام اخبار ساعت هفت‌و‌نیم در خانه بمانند و یا خطر بازداشت و حتی کشته‌شدن را بپذیرند. اهالی شهر سویدنیک به‌جای خبر ساعت هفت‌و‌نیم، پیاده‌روی خود را هم‌زمان با اخبار ساعت پنج ادامه‌دادند.

دکتر محمدرضا سرگلزایی ـ‌ روان‌پزشک

.

مطالب مرتبط