ترانه لالا لالا از شهیار قنبری

لالا لالا دیگه بسه گل لاله
بهار سرخ امسال مثل هر ساله
هنوزم تیر و ترکش قلب‌و می‌شناسه
هنوز شب زیر سرب و چکمه می‌ناله

نخواب آروم گل بی خار و بی کینه
نمی‌بینی نشسته گوله تو سینه
آخه بارون که نیست، رگبار باروته
سزای عاشقای خوب ما اینه

نترس از گولّه ی دشمن گل لادن
که پوست شیره پوست سرزمین من
اجاق سرد سرمای شب سنگر
دلیل تا سپیده رفتن و رفتن

نخواب آروم گل بادوم ناباور
گل دل نازک خسته، گل پرپر
بگو باد ولایت، پرپرت کرده
دلاور، قد کشیدن رو بگیر از سر

دوباره قد بکش تا اوج فواره
نگو این ابرِ بی‌بارون نمی ذاره
مثِ یارِ دلاور نشکن از دشمن
ببین سر می‌شکنه تا وقتی سر داره

نذاشتن هم‌صدایی رو بلد باشیم
نذاشتن حتّی با همدیگه بد باشیم
کتابای سفید‌و دوره میکردیم
که فکر شب‌کلاهی از نمد باشیم

نگو رفت تا هزار آفتاب، هزار مهتاب!
نگو کو تا دوباره بپّریم از خواب!
بخون با من نترس از گولّه‌ی دشمن
بیا بیرون ، بیا بیرون از این مرداب

نگوی تقوای ما تسلیم و ایثاره
نگو تقدیر ما صدتا گره داره
به پیغام کلاغای سیاه شک کن
که شب جز تیرگی چیزی نمیاره

نخواب وقتی که هم‌بغضت به زنجیره
نخواب وقتی که خون از شب سرازیره
بخون وقتی که خوندن معصیت داره
بخون با من ، بیا تا من، نگو دیره

سکوت شیشه‌های شب، غمی داره
ولی خشم تو مشت محکمی داره
عزیز جمعه‌های عشق و آزادی
کلاغ‌پر‌بازی با تو عالمی داره

عزیز جمعه‌های عشق و آزادی
کلاغ‌پر‌بازی با تو عالمی داره

{دکلمه}

نخواب ای حسرت صبح گل گندم
نباش تو دالونای قصه سردرگم
نخواب رو پالش پرهای پروانه
که فریاد تو رو، کم داره پروانه
لالا لالا دیگه بسه! گل لاله!