نام کتاب: تهوع
نویسنده: ژان پل سارتر
ترجمه: امیر جلالالدین اعلم
انتشارات: نیلوفر
«ژان پل سارتر» فیلسوف، نمایشنامه نویس، روزنامهنگار، فعّال سیاسی، منتقد و نویسندهٔ روشنفکر فرانسوی قرن بیستم بود، که به جرأت میتوان او را یکی از پیشگامان «مکتب اگزیستانسیالیسم» دانست، امّا شاید مهمترین خصیصهای که «ژان پل سارتر» را از بسیاری روشنفکران دیگر جدا میکند، این است که او را میتوان به حق به عنوان الگوی کامل یک روشنفکر و فیلسوف «عملگرا» قلمداد کرد. چه در موارد خصوصی و شخصی زندگی وی، چه در مسائل اجتماعی و سیاسی.
هنگامی که فعالیتها و تلاشهای سارتر در مخالفت با جنگ الجزایر و نقش استعماری فرانسه در این کشور او را در معرض خطر دستگیری قرار داد، «ژنرال دوگل» در پاسخ به کسانی که خواهان دستگیری سارتر بودند، گفت: کسی «ولتر» را بازداشت نمیکند.
مقایسه این دو با هم به جا بود زیرا که هر دو دغدغه «فلسفی، ادبی و سیاسی» داشتند. و مانند مراسم خاکسپاری ولتر در مراسم خاکسپاری سارتر نیز ده ها هزار نفر شرکت داشتند.
سارتر کتابهای مختلفی در مورد دیدگاههای فلسفی خود نوشته است امّا به صورت داستان برای نخستین بار آن ها را در قالب رمان «تهوّع» مورد بحث و بررسی قرار داده است که شامل مفاهیم و مقولاتی مانند آزادی، خود فریبی، پدیدار شناسی، زمان و هنر و … میشود. این رمان یادداشتهای شخصی بهنام «آنتوان روکانتن» است و حوادث آن در متن این یادداشتها و از زوایه دید او نقل میکند. این خاطرات بیشتر توصیفات عینی و ابژکتیو است.
«تهوّع» بیان ملال و تشویش انسان منزوی و تنهائی است که در شهر کوچکی به قید اسارت کشیده شده که خود را آنجا تنها و سرگردان میبیند و وجودش ناضرور است.
مشکل روکانتن یک افسردگی ساده یا یک بیماری روانی نیست، هرچند انزجار او از نیروهای وجودی و کشمکشهای او با معنای زندگی او را به این مرز میرساند. آنتوان متوجه میشود «اشیاء بیجان» و «موقعیتهای خاص» بر درک او از خود و آزادی فکری و معنویش تأثیر میگذارند و احساسی مانند تهوع در سراسر وجودش برمیانگیزند.
او بعداً درمییابد «موسیقی و ادبیات» این تهوع را تسکین میدهند و به دنبال جاودانه شدن یا به عبارتی دیگر ارزشمند ساختن موجودیت خود و زندگیش، خود را وقف نویسندگی میکند.
از منظر سارتر راه برون رفت از تهوع، «هنر» است چرا که ما را به یک جهان غیرواقعی میبرد و جهان غیرواقع از ضرورتهای جهان واقع میگریزد. از آنجا که جهان تخیل طرح و نقشه دارد یک هنرمند طراح آن است پس غایت دارد و تهوع برانگیز نیست.
روکانتن با آفرینش هنری، قادر خواهد شد موجبی برای زندگی خود بیابد و دیگران را وادار کند، همانگونه که او با تحسین به سازندگان آن آهنگ میاندیشد، به او بیندیشند. خلق یک رمان نیز شاید سبب شود که «اندکی از روشناییاش روی گذشته» او بتابد و از خلال آن بتواند زندگیش را «بدون دلزدگی» به خاطر بیاورد.
سارتر هشت سال پس از انتشار تهوع در رسالهٔ انتقادی خود موسوم به «ادبیات چیست؟» نوشت:
«یکی از انگیزههای اصلی آفرینش هنری یقیناً نیاز ماست به اینکه خود را نسبت به جهان، مهم حس کنیم.»
بنابراین نوشتن نیز همانند موسیقی برای روکانتن یک ضرورت برای رهایی از نقصان وجود و گریز از چنگال تهوع است.
شاید این داوری شتابزده نباشد اگر بگوییم که رمانها و داستانهای کوتاه سارتر نظیر «تهوع» (۱۹۳۸)، «دیوار» (۱۹۳۷) و «راههای آزادی» اثرگذارترین و ماندنیترین کتابهای او هستند.
در یک نگاه کوتاه میتوان گفت که در این آثار توضیحات پدیدارشناسانه از حوادث روزمره به نمایش گذاشته شدهاند. شخصیتهای داستانی سارتر در میدان مغناطیسی قرار دارند که یک قطب آن «آزادی و مسئولیت» و قطب دیگر آن «محدودیتها و موانع» است.
علی محمدی _ کارشناس ارشد روانشناسی
مطالب مرتبط
لینک کوتاه مطلب: https://drsargolzaei.com/?p=439