نام کتاب: حیوان قصه‌گو
نویسنده: جاناتان گاتشال
ترجمه: عباس مخبر
انتشارات: نشر مرکز
نویسندهٔ کتاب نام فرعی کتاب را این‌گونه گذاشته است: «چگونه قصه‌ها ما را انسان می‌کنند. در واقع یکی از مفاهیم این کتاب این است که چگونه ما با قصهگویی از حیواناتی که از نظر ساختار ژنتیکی نزدیک به ما هستند متمایز می‌شویم.»
«حیوان قصه‌گو» راجع به‌این صحبت می‌کند که نوعی گرایش یا کشش فطری در ما انسان‌ها وجود دارد که برای فهم و درک جهان قصه ببافیم و قصه‌هایی که دیگران ساخته‌اند و بافته‌اند را باور کنیم.
در واقع داستان‌ها شیوه‌ای هستند که ما فارغ از «تفکر علمی» و «تفکر نقاد» جهان را می‌فهمیم. پنجره فهم جهانِ پیچیده، آشوبناک و غیرمنسجم برای ذهن ابتدایی ما، چیدن پدیده‌های جهان در یک ساختار داستانی است و همین منجر به‌این می‌شود که ما ساعت‌های زیادی در روز را در حال قصه تعریف‌کردن یا قصه گوش‌کردن باشیم.
چه وقتی خاطره تعریف می‌کنیم، چه وقتی خاطره می‌شنویم، چه وقتی شرح حال می‌گیریم، چه‌وقتی به تبلیغات نگاه می‌کنیم و چه وقتی اخبار گوش می‌کنیم، بخش زیادی از اطلاعاتی که مبادله می‌کنیم در قالب داستان قرار می‌گیرند.
ذهن ما به‌این سو میل و کشش دارد که جهان را به سرعت و سهولت برای خودش قابل فهم و قابل لمس کند و همین میل و کشش باعث می‌شود که خیلی راحت توسط قصه‌گو‌‌ها گول بخورد.
«جاناتان گاتشال» در این کتاب در حوزه‌های مختلف قصه را مورد بررسی قرار داده است: «از حوزهٔ دین گرفته تا حوزه‌های سیاست و اقتصاد. او فرآیند قصهگویی ما را در شرایطی که خواب هستیم و رؤیا می‌بینیم نیز دنبال کرده است، و نیز در علوم اعصاب و در تاریخ تکاملی ما رد قصهگویی را گرفته است و به نتایج مثبت و منفی این قابلیت انسانی پرداخته است.»
دکتر محمدرضا سرگلزایی – روانپزشک
مطالب مرتبط
لینک کوتاه مطلب: https://drsargolzaei.com/?p=8104
