روان‌شناسی و مسئولیت ما

آقای دکتر، بنده دانشجوی پزشکی علاقه‌مند به علوم‌انسانی علی‌الخصوص ادبیات، فلسفه و روان‌شناسی در شئون مختلفش هستم.

همواره این پرسش برایم مطرح بوده که اگر با عینک روان‌شناسی، روان‌کاوی و روان‌پزشکی به هستی،  و روابط‌ انسانی نگاه کنیم، آن وقت چطور تعادل و به‌قولی نظم معاش خود رو مدیریت کنیم. یعنی وقتی بگوییم که انسان‌ها دچار کمپلکس‌ها و عقده و تروماهای مختلف هستند و هر کاری یا عملی که از آن ها سرمی‌زند نشان‌گر یک عارضه یا عقده و یا اختلالی در ذهن و ناخودآگاه‌شان هست، و همه‌ی کژرفتاری‌ها و رذیلت‌های اخلاقی‌شان را به گونه‌ای بشوییم و آن‌ها را از این رذیلت‌ها مبرا کنیم، چطور می‌توانیم با مردم زندگی کنیم؟ بالاخره ما شبانه‌روز با انسان‌های مختلفی سروکار داریم، اگر خطا و ظلم همه را نادیده بگیریم و بگوییم ایشان به علت فلان عقده و اختلال این گونه رفتار می‌کند، نظم معاش ما منهدم می‌گردد. خط‌کش و معیار ما در زندگی با دیگران چه باید باشد؟