در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، به سبب مخالفت آیتالله روحالله خمینی با اصول ششگانه انقلاب سفید، رژیم شاه وی را دستگیر و به تهران برد و زندانی کرد. طبق قانون اساسی مشروطه مجتهدین و مراجع تقلید مصونیت از محاکمه داشتند و آیتالله خمینی را به عنوان مرجع تقلید معروف نبود. برای نجات آیتالله خمینی و نیز آزادسازی آقایان قمّی و محلاّتی از زندان، آیتالله شریعتمداری به تهران رفت و آیتالله خمینی را به عنوان مرجع تقلید معرفی کرد.
آیتالله سید محمد کاظم شریعتمداری در این زمینه گفته بود:
«ما همان موقع به تهران آمدیم و در شاه عبدالعظیم تمام علمای شهرستانها را جمع کردیم و از مرحوم آیتالله میلانی که در مشهد تشریف داشتند خواهش کردیم که به آنجا بیایند و چون در آن موقع راجع به آیتالله خمینی نظر محاکمه و شدّت عمل داشتند و حتّی روزنامههای آن موقع صحبت از اعدام میکردند، از آن نظر لازم دیدیم که پیشگیری بشود. حضور ما در تهران یکی دو ماه طول کشید و تا حدودی آن خیال باطل از بین رفت و یک اعلامیّه یازده مادّهای صادر کردیم و تمام ادّعاهای دولت را رد کردیم.»
آیتالله حسینعلی منتظری در این باره خاطرهای را نقل میکند و میگوید:
«من متن تلگرافی را (که تهیّه کرده بودم) خواندم که از آقای خمینی به عنوان آیتالله و مرجع عالی قدر تقلید نام برده بودم، یکی از آقایان گفت: ایشان که مرجع تقلید نیست، چه کسی از ایشان تقلید میکند؟!، گفتم من از ایشان تقلید میکنم، پس ایشان مرجع تقلید است!»پس از انقلاب بین آیتالله خمینی و آیتالله شریعتمداری اختلافاتی به وجود آمد. پس از آن، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در اقدامی بیسابقه در تاریخ شیعه آیتالله شریعتمداری را از مرجعیّت خلع کردند. سپس آیتالله شریعتمداری محصور شد و تا پایان عمر در حصر خانگی ماند.
مطالب مرتبط
لینک کوتاه مطلب: https://drsargolzaei.com/?p=552