چشم تاریخ: صدیقه دولتآبادی
«صدیقه دولتآبادی» (۱۲۶۱-۱۳۴۰) روزنامه‌نگار ایرانی و از فعالان انقلاب مشروطه و جنبش زنان در ایران است.
او از بنیان‌گذاران انجمن مشروطه‌خواهانه انجمن مخدرات وطن بود. همچنین، بعداً از نخستین فعالان حقوق زنان در ایران شد و نخستین نشریه زنان به زبان پارسی را به‌نام زبان زنان منتشرکرد.
دولتآبادی در سال ۱۲۶۱ خورشیدی در اصفهان به‌دنیا آمد. پدرش «حاج‌میرزا هادی دولتآبادی» و مادرش «خاتمه‌بیگم» نام‌داشت. پدرش از روحانیون متجدد آن‌زمان محسوب‌می‌شد. صدیقه دولتآبادی تحصیلات خود را به فارسی و عربی در تهران آغازکرد، سپس تحصیلات متوسطه را در دارالفنون ادامه‌داد.
در سال ۱۲۹۶ شمسی به همت او یکی از اولین دبستان‌های دخترانه، به نام «مکتب شرعیات» تأسیس شد. یکی از دفعاتی که صدیقه دولتآبادی برای فعالیت‌هایش دستگیر شده‌بود، رئیس نظمیه به وی گفت: «خانم شما صدسال زود به‌دنیا آمده‌اید» صدیقه دولتآبادی پاسخ‌داد:
« آقا من صد سال دیر متولد شده‌ام، اگر زودتر به دنیا آمده‌بودم نمی‌گذاشتم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر شما اسیر باشند.»
از جمله فعالیت‌های او مخالفت با قرارداد ۱۹۰۷ میلادی بود که ایران را تحت نفوذ انگلستان و روسیه قرار داده‌بود. او همراه با سایر زنان همفکر خود مخالفتش با این قرارداد را با تحریم کالاهای وارداتی نشان‌می‌داد. صدیقه دولت آبادی در سال ۱۲۹۸ به منظور آشنا‌کردن زنان با حقوقی همچون آموزش، استقلال اقتصادی و حقوق خانوادگی خود، اقدام به انتشار نشریه «زبان زنان» کرد. او در این نشریه به حجاب و نقش انگلستان در ایران انتقاد می‌کرد.
وی درسال ۱۳۰۰ انجمنی به نام انجمن آزمایش بانوان در تهران دائر و علیه استفاده از کالاهای خارجی اقدام‌کرد. دولت آبادی در سال ۱۳۰۱ به آلمان رفت و در کنگره بین‌المللی زنان در برلین شرکت‌کرد.
او اولین زن ایرانی بود که در یک کنگره بین‌المللی به نمایندگی از زنان ایران حاضرشد و سخنرانی کرد. در سال ۱۳۰۵ شمسی نیز صدیقه دولتآبادی در دهمین کنگره بین‌المللی برای «حق رأی زنان»، به نمایندگی از زنان ایران شرکت‌کرد. صدیقه دولتآبادی در روز ۶ مرداد سال ۱۳۴۰ هجری شمسی در سن ۸۰ سالگی در تهران درگذشت و در قبرستان امامزاده اسمعیل در زرگنده به خاک سپرده‌شد. مقبره وی را پس از انقلاب ۱۳۵۷ ویران‌کردند.
دکتر محمدرضا سرگلزایی ـ روانپزشک
مطالب مرتبط
لینک کوتاه مطلب: https://drsargolzaei.com/?p=500
