ایران بین دو انقلاب

کتاب‌های تاریخی زیادی در مورد تاریخ معاصر ایران نوشته شده‌است، مقطعی از تاریخ ایران که بالطبع بیش‌ترین دسترسی به منابع و شواهد برای آن وجود دارد، کتاب «ایران بین دو‌ انقلاب» نیز یکی از این کتاب‌ها است که به بررسی سیر تاریخی مقطع بین دو انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی پرداخته است. اما شیوه‌ای که باعث تفاوت و برتری این اثر به دیگر اثرها شده‌است، به طور مختصر در سطور زیر بیان می‌شوند:

«یرواند آبراهامیان» استاد تاریخ در دانشگاه باروک نیویورک است که با به کار بستن یک روش تاریخی جدید، و متکی به داده‌ها و منابع مادی و عینی که از حیث جامعیت، روش آکادمیک تحقیق و وسعت اطلاعات و منابع در میان آثار مشابه خود در باب تاریخ معاصر ایران، کم ‌نظیر است، باعث شده تا این کتاب به عنوان یکی از بهترین منابع تاریخ معاصر ایران قلمداد شود.

«آبراهامیان» به صرف بازسازی رخدادها اکتفا نکرده و از جهت جامعه‌شناسی سیاسی نیز این مقطع تاریخی را مورد بررسی دقیق خود قرار داده‌است همچنین کتاب حاضر، از منابع وسیع و گسترده‌ای استفاده کرده‌است که قبلاً بسیاری از آن‌ها بررسی نشده بود و نیز از حیث اطلاعات جامعه‌شناسی ارزش تحلیلی بسیار دارد.

کتاب «ایران بین دو انقلاب» سعی دارد با تحلیل تاثیرات متقابل «سازمان‌های سیاسی» و «نیروهای اجتماعی» که به «گروه‌های قومی» و «طبقات اجتماعی» تقسیم‌بندی می‌شوند، و اشاره پررنگ و به جا به «تضاد‌های گروهمی و طبقاتی» و نقشی که حفظ منافع هر یک از این گروه و طبقات در شکل‌گیری تاریخ معاصر ایران داشته است، تاریخ ایران معاصر را بررسی کند.

در پایان باید توجه داشت که از لحاظ منطقی بازسازی و بازنویسی یک مرحله تاریخی از جمله تاریخ اجتماعی، نقطه کمال و پایانی ندارد و هیچ مورخی نمی‌تواند پرونده یک دوره تاریخی را به بایگانی بسپارد.