با سلام دوباره و عرض ارادت فراوان خدمت استاد سرگلزایی عزیز
من فایل بسیار آموزنده (مدرنیته) شما را گوش کردم و یک سوال برایم به وجود آمد. فلاسفه گشتالتی که بر نقد دکارتی ایراد میگیرند آیا روش جایگزینی برای نقد ارائه کرده اند یا اصولا با نقد مخالف هستند؟

سوال دیگر من این است که آیا حرکت به سمت مدرنیته، حرکت به سمت آپولونی شدن جامعه است؟ آیا جایی برای روح دیونیزوسی در مدرنیته پیش بینی شده است؟

پاسخ دکتر سرگلزایی :

با سلام و احترام
ممنونم که نوشتارها و گفتارهای بنده را دنبال می فرمایید.
اوّل این که گروهی از فلاسفهٔ گشتالتی (همچون یاسپرز، هوسرل، هایدگر) پایه گذار پدیدارشناسی آلمانی شدند که به جای نقد منطقی گزاره ها بر تجربهٔ پدیداری سوژه تأکید دارد؛ گروه دیگری از فیلسوفان گشتالتی پایه گذار جنبش پسامدرنیسم شدند که خوانش چند لایه ای (هرمنوتیک) را جایگزین نقد منطقی-ارسطویی-دکارتی می کند.

دوّم این که گرایش (Trend) آپولونی روح مدرنیته است، بنابراین در جریان مدرنیته گرایش دیونیزوسی در بخش تاریک (سایه) روان جمعی جای گرفت،

جنبش پُست مدرن خیزش دوبارهٔ روح دیونیزوسی بود که نیچه سخنگوی آن بود و جنبش روانکاوی و هنر پسامدرن مهم ترین فرزندان آن بودند.
سبز باشید

با سلام و تشکر از مطالب خوبی که در کانال میگذارید و سهم مهمی در آگاه سازی ما داشته است .
امروز فرزندم که پسر است و ۱۳ سال سن دارد وقتی از مدرسه به منزل آمد درباره یکی از همکلاسی هایش که بدلیل اینکه نمره ی صفر از درس ریاضی گرفته بود توسط معلم آن درس ، تنبیه بدنی شده بود گویا معلم ابتدا دانش آموز را صدا زده و آورده بالای کلاس و سیلی به صورتش زده است و پسرم خیلی ترسیده بطوریکه به گفته ی خودش احساس ادرار پیدا کرده است .
این موضوع برایم خیلی متاثر کننده بود . دلم میخواد کاری برای آن دانش آموز و احتمالن بقیه که از محبت اینچنینی آن معلم بی نصیب نمی مانند ، انجام دهم . اگر مساله فرزند خودم بود تکلیفم روشن بود ولی دخالت در مساله ای که مربوط به فرزندم نیست پیامدهایی میتواند برای فرزندم داشته باشد(چون فرزندم نقص توجه و تمرکز دارد و با معلمان به اندازه ی کافی سر وکله زده ام ) با توجه به اینکه جنابعالی بارها درباره مدارس و سیستم آموزشی بیمار در کشور ما مطالبی فرموده اید ، از شما راهنمایی در این مورد را دارم . ضمنا پسرم در مدرسه ی غیر انتفاعی تحصیل می کند . با سپاس فراوان

پاسخ دکتر سرگلزایی :
با سلام و احترام
ما نمی توانیم یک مشکل جمعی را به صورت فردی حل کنیم، ما نیاز به ایجاد تشکل های اجتماعی مردمی و سازماندهی کنش های جمعی داریم. بسیاری از والدین از من می پرسند چه باید بکنیم که عوارض جانبی این سیستم آموزشی نامطلوب را در فرزندمان از بین ببریم، پاسخ من این است که قرار نیست ما وضع موجود را بپذیریم و با ثابت فرض کردن آن، بخواهیم عوارض نامطلوب آن را رفع کنیم؛ والدین برای سلامت فرزندان شان ناچارند همچون یک فعّال اجتماعی به میدان بیایند و آموزش و پرورش را به اصلاح مُجاب کنند. از مشارکت فعّال در انجمن های اولیاء و مربیان گرفته تا تشکیل سازمان های مردم-نهاد (NGO) ، تأسیس مدارس مشارکتی ، ایجاد کمپین هایی در جهت تحریم محصولات، سیاست ها و برنامه های فرهنگی بیمارگونه و راه اندازی جریان های اجتماعی سازنده، نقد کتاب های درسی و حتی تحصّن در مدارس و ادارات آموزش و پرورش و رسانه ای کردن این کنش ها.
سیاست نظام حاکم این است که ما را از نقطه ضعف های شخصی مان بترساند، نمونهٔ آن همین است که می فرمایید اگر فرزند من نقص توجه یا ضعف درسی داشته باشد من شرم و نگرانی دارم از این که به چیزی در مدرسه اعتراض کنم. به همین دلیل است که ما باید جمعی حرکت کنیم، شبکه بسازیم و شبکه ها را از چارچوب فضای مجازی بیرون بکشیم و به کوچه و خیابان بیاوریم.
کتاب «زندگی تاب آورانه» برنه براون (نشر آموزه) و کتاب «کنش های کوچک ایستادگی» (که در کانال تلگرام به اشتراک گذاشته ام) راهنماهای خوبی برای کنش های جمعی هستند.
پیروز باشید

با سلام و ادب خدمت دکتر سرگلزایی عزیز
آیا نظریات فروید پیرامون عقده ادیپ و الکترا و کاربردش در همانندسازی های دوره سه تا شش سالگی کودک که گفته می شود مثلا برای دختران ارتباط با مادر در این سن قوی تر جلو رود و از وسایل دخترانه و…استفاده شود تا هویت جنسی درست شکل گیرد , همچنان کاربرد دارد و می توان بر این اساس جلو رفت؟ و یا دیدگاه های جدیدی که می گویند کودکان را جنسیت زده نکنید و حتی تشویق هایی در راستای اینکه لباسها را دخترونه و پسرونه نکنید و این دست گفتگوها. نظر شما در این موارد چیست؟ و پژوهش ها چه چیز را نشان می دهند , تربیت دختر و پسر و کلا تفاوت روانشناختی زن و مرد وجود دارد یا خیر.
سپاس از شما

پاسخ دکتر سرگلزایی :
با سلام و احترام
چون در این زمینه اختلاف نظر وجود دارد لازم است همه نظریات و روایت ها را بخوانید و بشنوید و خودتان بسنجید که کدام نظریه را مستدل تر می دانید.
پیشنهاد می کنم کتاب های «تکامل و رفتار انسان» جان کارترایت، «تاریخ جنسیّت» میشل فوکو و «سرکوب غریزهٔ جنسی در قبایل ابتدایی» برانیسلاو مالینوسکی را بخوانید.
بنده و جناب دکتر ایمان ایرانمنش در روزهای 25 و 26 بهمن امسال سمیناری با عنوان «زنانگی و مردانگی، از اسطوره تا علم» خواهیم داشت که به تفصیل در این زمینه صحبت خواهیم کرد.
به زودی پوستر این سمینار در کانال، سایت و اینستاگرام بنده گذاشته خواهد شد.
سبز باشید